what. the. duck.

ang human beings daw ay rational beings. kumbaga we are born thinkers. kaya nga ba sobrang big deal na lahat ng actions mo pagisipan mo muna. para di ka masabihan ng "hindi gumagamit ng utak" or "hindi pinaiiral ang kokote" (kahit pa hindi ko talaga alam kung anong ibig sabihin ng salitang "kokote" e inaassociate ko na lang siya sa salitang "utak" hehe)

nevertheless, madami pa din tao ang umaaction ng hindi pinagiisipan. impulsiveness ika nga. kumbaga spur of the moment na lang, o kaya to the limits come what may. kung anong maisipang gawin yun na lang yung gagawin.

may mga times na nakakatulong din tong ganito. yung hindi mo masyadong pinagiisipan yung actions mo. o kaya yung plano mo. lalabas din na natural kasi hindi scripted yung galaw mo. more than that nalelessen yung expectations leading to less disappointments. kapag natural din, mawawala yung pagkaranoid mo about things not turning out exactly as planned. and in the long run, wala mashadong pagsisisi.

pero kung you think about it deeply. sisisihin mo din sarili mo sa ganitong sitwasyon. sasabihin mo you shouldve planned it then maybe hindi pumalpak ang lahat. kahit naman kasi anong sitwasyon sisisihin at sisisihin mo pa din sarili mo. its all part of being human daw.

di ko alam kung parte din ba ng pagiging tao mo yung super dali mapersuade. kumbaga andali magbago ng mga desisyon, plano and outlook mo sa buhay. naisip ko kasi na hindi yun parte ng pagiging tao kundi part ng pagiging weak ko. kung magbago kasi ako ng decisions daig ko pa si darna with matching umuusok na costume change. panis din sakin si superman na kelangan pa ng phone booth para magpalit ng tights niya.

hindi ko alam kung maaaccount ko yun sa hindi pag-iisip about things, or im just downright impulsive. madalas kasi akong may plano na throughout the course of the day. pero aminado akong everything is subject to change. kumbaga depende pa yun sa kung anong environment meron ako.

may isang libro akong nabasa na choose your own adventure. yun bang ikaw pipili kung anong gagawin mo next tapos turn to page ganto. madalas i turned up dead sa mga napipili kong adventure. parang dito din sa game na to na choose your own adventure din e madalas i end up being eaten alive by the manticore. (haha kung alam mo yung game parang gago lang yung comment kong to.)

so i suck at making impulsive choices. ang madalas lang naman kasi, dun ako kung san ako masaya. and then after that no regrets whatsoever. hindi ko alam kung ayos bang pagrarationalize yun. pero masasabi ko talagang pag gumawa ako ng desisyon hindi ko yun pagsisisihan. wala kasing point e. di mo naman na maibabalik ang panahon.

stick to your choice and make most out of it.

hehe sabi ng isang tao dito sa paligid na nakikibasa sa likod ko, it seems like i am trying to convince myself. pwedeng ganun nga. hehehe.

pero basta, life is too short to be spent wallowing on mistakes done. dito nga naimbento yung katagang "move on!"

napapanahon na ba para sagutin ko ang samu't saring katanungan ng mga tao sa paligid ko?

napapansin ko kasing lumalawak ang scope ng aking fans. di na lang sha nacocontain sa group of friends ko, kundi lumalayo na. simula nung gawin kong for everyone ang blog-worthy thoughts e napakadami nang bumibisita at bumabasa sa posts ko. gusto ko mang isipin na kaya nagkakaganon ay dahil nagiging famous lang ako. pero di ko pa din maipagkakaila na napakadami sa mga bumibisita dito ay mga tsismoso't tsismosa na nag-aantay ng kasagutan sa tanong na malamang nahagilap nila kung saan saan. malamang nadidisappoint na din kayo dahil kung anu ano lang sinusulat ko dito. kaya eto na siguro ang panahon para pagbigyan ko naman kayo.

napagmuni-munihan ko na ang pagiging malaya ng isang tao ay relatibo. hindi to kayang bigyang definition ninuman. at kung ako ang tatanungin niyo, hindi lamang ang pagiging malaya sa kung anong kinikilos at ginagalaw mo ang scope ng freedom, kasama na din dito ang pagiging malaya mong isipin kung anong ikaliligaya mo. meron kang sapat na oras at panahon para sa sarili mo. at hindi umiikot ang buhay mo sa buhay ng ibang tao.

nabasa ko sa blog ng kaibigan kong si arcie, mayroon daw shang kaibigan na nagtanong sa isang couple kung paano ba maikeekeep ang isang long relationship, at eto ang sinagot ng couple:

We are just lucky that we don't fall out of love at the same time.

sabi nila, kailangan mo daw ng mangsasalba sa relasyon. kapag pareho kayong ayaw na, wala na talagang magagawa. pero habang yung isa ay di pa nagfafall out of love, magagawa pa ding maisalba ang relasyon.

ganun ba yun talaga? kelangan talagang may argabriyado sa sitwasyon? kung ikaw yung taong sasalo di ba parang ginagawa mong gago ang sarili mo sa pagpilit sa taong ayaw na. at kung ikaw yung sinasalo, hindi ba nakakasakal na pipilitin mo ang sarili mo sa bagay na ayaw ng puso mo?

sa natutunan ko sa dalawang taon, kapag may bagay kang ipinilit hindi din maganda ang kalalabasan. sasakit lang ulo mo sa kakaisip, at lalo pa, hindi mo malilimutan na ginawa lang yung bagay na yun dahil pinilit. hindi bukal sa loob. hindi sincere.

sabi ni bruce sa pbb, love is not an emotion but a choice. kung ganoon, bat niya mas pinili na mainlove kay wendy lalo pa't alam nila na pareho silang committed outside? dahil nadala siya sa emotions sa loob ng bahay. love may be a choice, but it is a choice coupled with emotions. syempre mas pipiliin mo yung bagay na mas ikakasaya mo. happiness is an emotion. no one could doubt that.

bakit hindi na lang piliin ng tao yung bagay na less complicated? dahil, yun ang essence ng pagiging malaya. sa pagiging malaya mo, maraming kaakibat na kumplikasyon. mga taong patuloy na kekwestiyunin ka sa desisiyon mo. pero sa dulo, ang masasabi mo na lang sa kanila, hindi sila ang nasa sitwasyon. hindi nila alam kung anung nararamdaman mo.

mahirap pumili ng isang bagay na alam mong may masasaktan. pero sabi nga ng isa kong co-teacher, gawin mo ang mga bagay para sa sarili mo at hindi para sa iba. kung sa buong panahon ay ginagawa mo na lang ang bagay para sa isang tao, hindi malayong dumating ang punto na mapagod ka at magsawa. sa panahong ito, mas pinili kong kumilos ayon sa anong gusto ko, sa kung anong maidudulot ng desisyon para sa akin. mas pinili kong gumalaw para sa sarili ko.

its an act of selfishness, yes. pero in the long run i know, na everything will be for the better. people may not see it now, but things will be more ugly if i had not made this decision. things will be more difficult, will be harder for most people.

i may be impulsive but i have thought about this action for a long long time.

of course, pwedeng hindi pa tapos ang lahat. pero sa panahon ngayon, hayaan niyo muna akong gumalaw mag-isa. gusto ko muna magkaroon ng independence. gusto ko muna kumilos ayon sa kung anong tama para sa akin.

sana nasagot ko yung mga tanong niyo or kahit papaano nakapagbigay ako ng konting paglilinaw. kung gumulo man lalo, sorry naman. i tried my best.

sa totoo lang di ko alam kung paano ko haharapin ang mga bagay bagay..

pag ang isang bagay kinasanayan na ng sistema mo, para bang buong mundo mo ay hindi makapaniwala na may pagbabagong mangyayari.. kumbaga pag nagpalit ka ng shampoo ay magkakadandruff ka sa simula.. kahit pa its all for the better.. na soon in life e ikagaganda na ng buhok mo yung pagpapalit ng shampoong yun.. pero inevitable na magkadandruff ka sa sa simula..

at ang tanong na bakit.. bakit nga ba ang hirap sagutin.. alam mo ang sagot pero di mo masabi.. parang pag nagreview ka sa exam at naaalala mo kung saang pwesto sa notebook mo nakasulat yung salitang yun pero di mo pa din maalala kung ano yung salita.. uubusin mo na ang oras sa kakafigure out kung ano yung salitang yun.. dalawang bagay lang pwedeng mangyari, maalala mo ang salita o maubusan ka na ng oras..

kung mahulog ka ba sa bangin, valid ba ang excuse na natanga ka lang? or may hihingin pa silang ibang dahilan.. ah kasi hinahabol ka ng kung sino at di mo namalayan na may bangin pala.. o kaya naman e sinadya mo on your own na mahulog.. pero yung "wala lang, nahulog lang ako" tatanggapin ba yun na rason ng mga tao? lalo na yung mga taong nakakita.. hindi ba talaga pwedeng wala lang nahulog ka lang talaga?

kapag sinara mo yung pintuan at napalakas ang sara mo iisipin ng mga tao na galit ka.. kahit pa pwede namang sabihin na malakas lang ang hangin, o kaya naman ay may mali dun sa pintuan, basta ikaw ang nagsara at napalakas ay nagdabog ka.. masakit nga naman sa tenga yun ng mga taong malapit sa pinto.. pero paano kung nagmamadali ka ng lumabas at nalimot mo na na may masasaktan kung sasarhan mo ng malakas ang pintuan.. di mo sinasadya pero nakasakit ka..

masama bang akuin lahat ng kasalanan kung alam mo namang totoo? kailangan ba talagang two way ang lahat? e kung sadyang gago ka lang talaga at sayo ang mali, aminado ka naman, di ba yun pwede.. kung ang stack ng uno stacko ay biglang malaglag dahil sa mali mong pagkakahila di ba kasalanan mo naman yun talaga.. o kung mabasag yung mga platong ikaw naman yung may hawak di ba sayo dapat lahat ng sinisisi.. di na dapat isipin ng mga tao kung pangit ba yung pagkakakapatong patong nung uno stacko.. o kung madulas yung pinggan.. ang bottom line ikaw pa din ang may kasalanan ng lahat..

at kung sa kakakamot ko sa ulo kong may dandruff dala ng bagong shampoo ay malimutan ko ang salitang nireview ko, at sa pagalala ko ay nahulog ako sa bangin matapos kong ibagsak ang pintuan dahil natumba ko ang stack ng uno stacko katabi ng mga nabasag ko nang mga plato, pwede bang ako na lang ang may kasalanan ng lahat?

wag na kayong magtanong pa sa iba. kasi ako. nasa akin ang mali.