what. the. duck.

Since isa akong taong natural na epal sa mundo, hindi ko madalas mafeel yung na-out of place or naiilang. Kahit madalas hindi ko alam or wala ako sa pinaguusapan, kaya kong magspace out na lang basta basta at naturally hindi na ako magiging OP.

So medyo bago ako sa pakiramdam na ito. Sobrang nakaka-ilang.

Naalala ko yung mga estudyante ko dating Koreans. Merong time na dalawa ang students ko in a session. Yung isa marunong magtagalog. Kapag nag-uusap silang dalawa ng Korean e bigla na lang ako magsasalita ng tagalog. Maiintindihan nung isa at sisimulan na ako kausapin. Para kasing nagmamalaki sha na marunong sha mag-filipino kaya mag-aangas sha at kakausapin ako. Instant in place na ako agad.

Ibang iba yung feeling na nakikiramdam ka kung naiintindihan ka ng kausap mo. Kahit pa common language kayo, dahil mag-kaiba kayo ng accent ang hirap magkaintindihan. Mapapakamot ka na lang sa ulo (or kung saan mo man gusto) pero di pa din kayo magkaintindihan.

Kasalanan ito ni Babel e. Tama ba yun ba yun, tao ba si Babel? Or tower? Haha. Basta kung di dahil dun hindi magiging instant iba iba ang language ng mga tao. Shet. haha.

Oh well life's like that. Eventually makakasanayan rin.

Buri naalis ko yung Korean-English accent na na-adapt ko sa trabaho dati. Kung nagkataon, mas lalong mahirap harhar.

O siya lunch time.

Dahil nga sa maulan ngayon, habang naglalakad ako kanina ay nagmukhang obstacle relay ang daanan ko. Iniiwasan ko ang mga putik, baha at ang sandamakmak na palaka. Ang matindi-tindi pa doon ay napaka-unstable ng pwesto ng mga palaka. Dahil sila ay nabubuhay ay may tendency silang gumalaw. At worse, tumalon. At worst, tumalon papunta sayo.

Putek yan takot pa naman ako sa palaka. Buti sana kung ito ay mga palaka lang. Kaso mga PALAKA sila. Gigantic slimey jumping things. Iwas mode man ako kanina, sadyang ginusto ng pagkakataon na malundagan ako ng palaka. At magtitili ako sa gitna ng kadiliman.

Sana man lang, yung mga palakang yun andun kapag umaga. Tuwing umaga kasi may grupo ng kabataan dun na aalis na ako at babatiin ako ng "Hi Ate, ingat po kayo." Nung mga unang pagkakataon hindi ko pa sila pinapansin. Pero nung mga ika-32nd time na e natatawa na ako. Sa ngayon ay nagha-hi na ako pabalik. Kung andun ang mga palaka sa mga pagkakataong yun, malamang sa malamang magagamit ko naman ang mga batang yun para tabuyin ang mga palaka sa daraanan ko, bayad man lang sa araw araw na pagHi ko sa kanila. Haha ayos ba.

Kung hindi lang kadiri yang mga frog na yan, marerealize ko din sana na medyo may pagka-cute sila. Isipin mo kulay green sila, slimey, malaki ang eyes, malaki ang mouth, weird ang feet, mahaba ang tongue. Eeew, kadiri talaga sila. Hindi talaga cute.

Pero sige they do jump high. Super cool. Parang super powers nila yun. Dala na din shempre ng physical structure nila kaya sila nakakatalon ng mataas. Nakakainggit yung taas ng pagtalon nila. Parang sobrang saya nila kaya nakakatalon sila ng ganun kataas.

Pero naman kasi e!! Bakit kasi kelangan sila maglapitan at maglabasan sa mga panahon na nakahigh heels ako! Por juice po santos, ang hirap kaya magtatakbo. With matching ingat pa kasi like i might apak my deadly heels sa head nila and their juicy blood may like make talsik to my feet! haha kunwari concerned ako sa kanila no pero sa totoo lang nakakadiri lang talaga.

Bakit kasi ang slimey nila e. Nung natalunan ako minsan ay nagiwan ng nakakadiring texture ng fluid sa damit ko yung creature. My golly! Kulang na lang e umiyak ako dun. Pero shempre exag yun. Di yun totoo. Stir ko lang. Namemeke lang ako. Gets the points?

E yun lang naman. Sana kasi di na lang sila nagbabarge ng privacy ng tao. May karapatan naman akong maglakad dun no! Kalsada naman yun at di damuhan kaya wag nila sabihing nangeepal ako sa lugar nila. Ako ang tama dito, at kung madamage man nila ako dapat silang magbayad.

Ano nga ba ang currency ng mga palaka? Sabagay nasa pinas sila malamang peso lang din.

So ayun lang. I so love kermit but not his relatives. Shet ang arte ko pakshet kala mo may pera.

Merry Christmas frogs!! (paki-translate na lang sa frog talk)

I think there is something wrong with the flu shot I took last June.

Oo. Hindi ako nagkatrangkaso. Hindi tumaas ang temperature ko more than 37 degrees. Kahit anong thermometer pa ang gamitin ko sa kilikili man o sa kung sang part pwede isuksok yan wala di talaga. Wala akong lagnat or sinat or binat or kung anumat. (pun intended)

Pero takteng yan, kasama ng pakiramdam ko no! Mahapdi ang feeling kapag hinahawakan ako ng kung sino (kahit yung di malaswang way. uuuy utak!) Nung naliligo ako ang sakit ng dampi nung tubig sa balat ko. At ayoko ng hanging galing sa iliktrikpan. It harts!

Malakas ang katawan ko at pwede ako makipagkulitan. Pero ang init ng pakiramdam ko sa loob. Kapag napahiga ako ramdam na ramdam ko ang sama ng pakiramdam. Pero wala e, wala akong lagnat.

Parang mas gusto ko pang may trangkaso na lang ako kesa ganito no. Internal sickness. Ni hindi ka papakitaan ng pag-aaruga kasi wala ka naman sakit (but since over OA akong tao, shempre umubra pa din ang drama ko para alagaan ako hihi). Mas okay pa yung trangkaso at least alam kong may virus ako kung bakit nagkakaganito. Takte this is madness!

Uminom na lang ako sa biogesic. Kahit walang laman ang tiyan safe yun. So pano? Ingat! (ala Sir Armando)

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Speaking of sakit, masakit man sa loob ko pero minsan may mga bagay kang kelangan tanggihan.

Minsan iniisip ko kung mali nga ba yung ginawa ko. Yung sumubok ako. Pero sa simula pa lang alam ko naman na di ko tatanggapin. Meron na akong mga plano simula pa lang pero sinubukan ko pa rin. Para lang din makita kung ano nga bang maibibigay nila. At kung kaya ko ba ang mga hamon na ibibigay nila sakin. Feeling participantes kumbaga.

Sa totoo lang mahirap talaga ang mga challenges nila. Malakas lang talaga ang apog ko at confident. La rasa Valiente!

Pero di ko naman akalain ganun pala kahirap tumanggi kapag nagbigay na sila sakin. Akala ko sapat na ang isang liham ng pagtanggi pero hinabol habol pa ako ng mga tawag at text. Ang hirap naman sabihin sa mga mukha nila na di na talaga ako matitibag sa desisyon ko kasi shempre di ba may respeto din naman ako sa kanila.

Nanghihinayang na ako kung sa nanghihinayang dahil maganda naman talaga ang maaari nilang ibigay sakin at sigurado. Pero kung di ako magririsk ngayon, kelan ko pa yun gagawin? Kapag wala na talaga akong pag-asa?

Saka sana maintindihan nila na hindi lang naman pera ang nagdedesisyon sa buhay. Andiyan din ang tinatawag na cheque, este Pag-ibig. Naks. haha shet.

Pag nalaman kaya nilang sinusulat ko to sa Multiply (at blogger photocopy) magagalit sila sakin lalo? Hahaha. Ooops.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Huling linggo.

Pwedeng huling linggo ko na to na manirahan dito sa bansang sinilangan. Pero shempre di pa din natin alam kung babalik ako o hindi. Sabi nga ng kanta..

Kay tagal mo mang mawala, babalik ka rin..
Babalik..
At babalik ka riiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin..

Alam mo yung nakakainis? Faulty yung timbangan ko. Di ko tuloy alam kung mageexceed na ako sa limit. Or kung pumayat ba ako talaga or pinapaasa lang ako ng weighing scale.

Ang hirap magempakshet, di ko malamang kung ano ba yung mga dadalhin ko sa hindi. At dahil nga sa limit, sad to say di ko pwedeng i-detach ang aparador ko, lagyan ng gulong at dalhin sa eroplano.

Dapat kasi winiweigh yung passengers. Tapos kung di mo nameet yung limit ng person weight, pwede mo idagdag sa bagahe mo. So sorry yung mga obese, excess baggage sila lagi. (No offense sa mga manas diyan hahaha)

Ang mahal pala maospital sa chorva. So dapat dito pa lang magaling na ako. Damn you sickness get away from me!

Mwah! Mamimiss ko kayong lahat. Shempre online pa din ako lagi. hehehe ^_____^

argh kailangan pigain ang utak! kailangan pigain. kailangang magkaroon ng bagong entry. *piga*

Tuuuuuunay nga naman na ako'y isang masugid na tagasubaybay ng morning rush with chico and delamar, monster radio rx 93.1, proud member of the kbp. at dahil diyan ipaplug ko ang blog ni chico ang chicogarciadotwordpressdotcom.

Sa aking pakikinig ay isang topic ang tunay na pumukaw sa aking pansin. noong bata pa kasi ako ay nangangarap akong maging isang direktor at scriptwriter. habang nanonood ako ng mga pelikula ay nakakaisip ako ng alternative na mga pangyayari or mga ending na mas mapapaganda pa sana ang daloy ng istorya. di ko alam kung sadyang epal lang ang utak ko, pero madalas mangyari yan sa aking panonood mapa-hollywood man or local.

Kaya nga ba ang kursong kinuha ko sa kolehiyo ay engineering. dahil sa alam kong wala akong sapat na pera para maging direktor o sapat na kakayahan para maging scriptwriter. pero habang nasa kolehiyo naman ako ay pinipilit kong magdirek at magsulat ng mga skit at play na ginagawa ng aming organisasyon. maipilit lang ba ang pangarap ko kumbaga.

Pero pagkagraduate ko sabi ko tutuparin ko na ang pangarap ko. wala nang makakapigil sakin. kaya ngayon ay nasa IT company ako bilang isang software developer. syempre wala pa ring connect. pero at least may chance akong yumaman. yun naman talaga ang pangarap ko. sino bang hindi?

Mabalik ako sa topic na nagustuhan ko bago pa ako maiyak sa pag-iisip tungkol sa aking mga pangarap. ang topic na pumukaw ng lubusan sa aking pansin ay ang top 10 sexy titles for a sexy film.

Eto ang mangilang-ngilang entries na nagstick sa aking utak at ang mga naisip kong plot para sa mga ito:

Luha, sa Dulo ng Batuta

Setting: isang baranggay na may police station.
Suggested actors: Yul Servo, LA Lopez.
Theme Song: Yakap (by LA Lopez)

Isang kilalang binata si Rolito (to be played by LA Lopez) sa kanilang baranggay. Higit sa isa siyang napakatalinong bata sa kanilang baranggay, napakabait pa at matipuno kaya nga naman gusto siya ng halos lahat ng kababaihan sa kanilang lugar. Pero meron siyang isang madilim na sikreto.

Hindi pa nagkakagirlfriend si Rolito kailanman kahit na napakaraming babaeng naghahabol sa kanya. Sa araw araw ay nagmamasid si Rolito sa police station sa tapat ng kanilang bahay. Inaantay niya ang paglabas ng pulis na si Junatan. Hindi kailanman malilimutan ni Rolito ang gabing kasama niya si Junatan sa isang madilim na lugar. Sinamahan ni Junatan si Rolito sa kanyang pag-iyak. Dito na pinakita ni Junatan kay Rolito ang kanyang batuta.

Ano ang kahahatungan ng pagtitinginang ito? Matatanggap kaya ng baranggay ang tunay na pagkatao ni Rolito? Gaano kahaba ang batuta ni Junatan?

Mahjong: Magsalatan tayo sa Magdamag

Setting: Isang pasugalan
Suggested Actors: Snooky Serna, Chuck Perez
Theme Song: Tagalog version ng Low ni Flo Rida

Dahil salat sa buhay at sawa na sa kahirapan si Lorinda (Snooky), kailangan niyang gamitin ang kanyang naipon upang magtayo ng isang pasugalan. Kahit pa ilegal ay ito na lamang ang naiisip niyang paraan para makaahon sa kahirapan.

Napansin ni Lorinda na madalas sa kanyang pasugalan si Pepe (Chuck). Di din alintana na parang napakaswerte ng taong ito. Kaya nga naman minabutin niyang kilalanin si Pepe. Nalaman niyang ang paboritong sugal ni Pepe ay mahjong. Napakagaling nitong sumalat. At dito na sila nagsimulang magkamabutihan.

Makakaahon nga ba sa kahirapan si Lorinda? Malalamang ba ng gobyerno ang ilegal na pasugalan? Kaya bang salatin ni Pepe ang flores ni Lorinda? O mas kayang salatin ni Lorinda ang stick?

Ang Kikiluhin mo, Titimbangin ko

Setting: Palengke
Suggested Actors: Anna Larucea, Chuby del Rosario
Theme Song: Otso otso

Si Cristy(Anna) ay isang tindera sa palengke. Sa patuloy na pagtaas ng presyo ng kanyang paninda, madalas ang pagrereklamo ng mga mamimili. Madalas siyang sigawan at mura-murahin ng mga ito. At tanging naisip ni Cristy na paghihiganti ay ang pandadaya sa kanyang timbangan. Laging kulang ang timbang ng kanyang binibigay sa kanyang mga customer.

Nakarating sa mga inspektor ang bagay na ito. Kaya nga naman ang chief inspector na si Brando (Chuby) ay nagsadya para timbangin ang lahat ng kinikilo ni Cristy. Ngunit pagdating ni Brando sa palengke ay nabighani siya sa ganda ni Cristy. Dito na nagsimula ang kanilang pagtitinginan.

Mahuli kaya ni Brando ang ginagawang pandaraya ni Cristy? Mangyari kaya na ang kikiluhin ni Cristy ay sakto lang sa titimbangin ni Brando?

Paltos na nang Matapos

Setting: Department Store
Suggested Actors: Sheila Ysrael, Mon Confiado
Theme Song: Annie Batungbakal

Si Diana(Sheila) ay isang saleslady sa isang kilalang Department Store. Umaga man o gabi ay nakatayo siya sa kanyang trabaho. Madalas siyang magdouble shift para matustusan ang mga gastusin sa bahay. At dahil may dress code sa department store, madalas sumakit ang paa ni Diana sa suot niyang high-heeled shoes.

Si Ramon (Mon) ay isang mayamang bumibili ng sapatos sa pinagtatrabahuhan ni Diana para lamang makita siya. Namamasid ni Ramon ang paghihirap ni Diana sa kanyang trabaho, kaya sinabi niya sa kanyang sarili, gagawan niya ng paraan para maiahon si Diana sa kahirapang ito.

Maaagapan kaya ni Ramon ang paglala ng paltos ni Diana? Papayag kaya si Diana sa mga balak ni Ramon?

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ikaw, may maisusuggest ka bang Pelikula?

Pahabol:

Q. Whats the difference of "Oooooooh" from "Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah"?
A. Three inches.