what. the. duck.

Waaah. Confusing.

Naisip ko, parang mas gugustuhin ko pang sabihin sakin na "Manigas kayo." At least hindi ako madudumbfound kung ano ba ang ibig niyang sabihin sa statement na iyan.

Then maybe it's a little R-18. Sus yan. R-18 din pala yung mas preferred kong statement.

Erase erase.

Nung mga panahong highschool pa lang ako, di ako marunong mag-isa. De-skulbus ako. At kung magcocommute ako e kagi akong may kasabay (ang aking labs na labs na si verns). New student ako sa pagpasok ng persyir, pero instant friends agad sa persday. Di ko kayang kumain mag-isa. Di na lang ako kakain kung ganun. At lalong di ako marunong magcommute alone.

Instant aloneness naman ang nangyari pagtungtong ko ng kolehiyo. Naghiwa-hiwalay kaming magbabarkada ng skuls. At nagmalayo ako ng eskwelahan. By choice. Humiwalay din ako sa pamilya ko habang skul days, I lived by the campus. Nangangapa sa bagong lugar. At oh no, di pa ganun ka-solid ang pagiging block section. 1 or 2 subjects lang kami classmates.

Pero ika nga no man is an island cove. Nagdrift ako from being alone to being an org member. Barkada extraordinaire. Nabawasan ang pagiging loner. Pero sa pagcommute papunta at pauwi, madami pa ding times na mag-isa na ako.

Ganun din sa work. Mabilis din ako nagkaroon ng click. Pero I treasure the moments na mag-isa ako kapag papasok at pauwi. Time with myself. Nagfeefeeling emo kahit pilit.

Sabi ng mga nakakakilala sakin, di daw bagay sakin maging mag-isa. I'm a social being. I tend to be the person na bumubuo ng group rather than magsettle mag-isa. Di ako lone shark. I swim with the school. Mumunting isda. Kahit natuto na ako kumain mag-isa ngayon, or lumakad at magshopping alone, I'd still prefer it with company. Ganun lang ata ako talaga.

Tama na siguro yung 1 hour na mag-isa. Enough na yun to be alone and think on my own. I want to be with other people.

Ayoko ng alone. Lalo na yung kanta, ginagawa akong latang pinupunit. Akala mo mataas na yung part na "Till now.." but no! Mas mataas pa yung part na "How do I get you alone..." at lalo na yung sumunod na "Alone..." Putek yan, pamatay lang e.

At dahil di ako mag-isa sa mundo, gusto kong magpasalamat sa lahat ng bumati, nagtext, nag-pm, nag-post sa cbox, nag-email, nag-plurk at sa lahat ng nakakaalala kahit di nagparamdam sakin sa aking kaarawan. Overflowing messages kaya overflowing thanks din sa lahat ng nilalang ng nilikha ng Diyos para maging part ng buhay ko at pasayahin ako sa araw ng kapanganakan ko.

Hulaan niyo age ko, sa itsura. Sabi ni chris di na ako papasang 12 years old ngayon e. Bad trip kailangan ko tuloy magmature! Required ata. Pero ang cute cute kasi nitong patatas na nakita ko sa araw ng birthday ko:

Higit sa mga bumati, gusto kong bigyan ng special na pasasalamat ang mga kaibigan ko sa dati kong opisina. Alam niyo na kung sino kayo. Sobrang thanks po sa card na pinadala pa via DHL. Thanks, nagulat ako sobra. Ang cute cute niyo sa mga pics niyo. Naiyak ako talaga ng hagulgol. Pramis.

Salamat sa family ko na nakausap ko sa phone sounding very excited. Miss ko na kayo sobra.

At pinakathanks sa tatlong taong kasama ko sa araw na yon. Lyka, Eve at lalong lalo na sa pinakamamahal kong si Chris, salamat for making the day special. One of my most memorable birthdays ever. Mwah!



More birthdays to come for me! Yehey balita ko di naman required magmature e.



-

Hindi ako gaanong mahilig sa halo-halo. Mas gusto ko ang *insert prutas here* con hielo. Pero minsan sa mainit-init na panahon, hindi mo din maiiwasan na hanap hanapin ang sarap ng pinaghalo-halong sangkap ng halo-halo (wow so paulit-ulit lang). Ube, leche flan, pinipig, kaong to name a few of my favorite sangkaps. Pero isa din sa mga paborito ko ay ang lasa ng yelo na may gatas.

Strawberry-flavored ang ice cream at ang syrup na red na iyong nakikita. Kaya ito ay Strawberry Kachang. Sa may bowl part ay iba't ibang sangkap na mala-halo halo tulad ng kaong, gulaman, beans, etc. Ang nakakatuwa dito ay ang presentation ng product. Nakaka-aliw at mukhang katakam-takam. Ito pa ang isa:






Iyan naman ang Rainbow Kachang. May candy sprinkles na nilalagay sa gilid instead of syrup. Endless ang types of Kachang dito. Pero sa totoo lang may kamahalan ang presyo nila. Hehe. Pero oks na, isang ganyan share share na kaming tatlo. Di na rin masama.

Bilang isang adik na blogera ng site kong http://iampauee.com (oh yeah shameless plug), natural lamang na gumamit ako ng kung anu-anong tracking sites para malaman kung sinu-sino, anu-ano at papaano napupunta sa website ko ang mga eklavush kong dear readers (kayo yun, wow! thanks!). Isa na siguro sa pinaka-okay na site na nakita ko ay ang Google Analytics. Isa-isa kong iniiscrutinize kung anu-ano ang ibig sabihin ng bawat report na nakukuha ko sa site meter na ito. Ito nga at meron pa silang naipapakitang pie graph:

Mapapansing merong namumulang bahagi ng pizza pie. Ito ang mumunting parte na mga napupunta sa site ko sa pamamagitan ng pagsearch ng kung anu-anong term mula sa mga search engines tulad ng Yahoo at Google. Sa lahat sa report ng analytics, dito ako pinaka-natutuwa. Kailan lang ako nagsimulang gumamit ng meter na ito, at totoong aliw na aliw ako sa mga search terms na ginagamit para mag-appear ang site ko. Ito ang ilan sa mga nalikap kong search terms:

"shake shampoo" zsa zsa - Malamang ang hinahagilap ng taong ito ay ang larong shake shake shampoo. Marahil ang rules ng game na ito, pati na rin siguro ang pinagmulan. Ang nakakapagtaka lang ang ang association ng salita o pangalang "zsa zsa" sa larong ito. Di kaya siya ang nagpasimula nito? O kaya naman paboritong laro ito ni zsa zsa? At bilang "I am lucky" site ng search terms na ito, talagang nakakapagtaka.

alamat ng halo halo - Sa palagay ko ang nagsearch nito ay sadyang taong adik sa halo-halo. Sa sobrang in love siya sa pagkaing ito, ninais niyang malaman ang pinagmulan. Di ko siya masisisi. Aba nung isang araw nga nagsearch ako sa alamat ng ice cream-wafer sandwich. Pero shempre joke lang yun para lang may masabi. Pwede din na may assignment na get a very unique alamat. At ito ang naisip ng bata.

ano ang kahulugan ng matayog? / ano ang matayog - Maaaring confused talaga itong taong ito. Baka hindi niya talaga alam kung ano ang ibig sabihin ng salitang yun. O kaya naman ay nagbabasa siya ng El Fili tapos part ng vocabulary questions yung salitang matayog tapos imbis na magcontext clues deciphering siya e naggoogle na lang siya. Para nga naman mas mabilis no? Pero ang ibig sabihin nga ba ng matayog ay mataas? Salamat naman at pang-limang site ako gamit ang search terms na ito.

ano ang sintomas pag lagi masakit ang tiyan - Sa totoo lang hindi ko din alam ang sagot dito. Parang mali kasi ang tanong niya. Una, pag masakit ang tiyan mo, yun ang sintomas ng iba pang sakit. At wala nang ibang sintomas para malaman mong masakit ang tiyan mo. Hindi ka naman nagmumuta sa umaga pag masakit ang tiyan mo. O kaya naman e sumasakit ang leeg. Pag masakit ang tiyan mo yun na yun. Sana sa pagsearch ng taong ito, nalaman na din niya ang kasagutan sa tanong niya. Ang kasagutan na walang kasagutan. Parang yung tanong ko lang sa main site ko na Ano ang sintomas ng masakit na bangs? Maling mali. Third site pa ako sa search. Wow.

Oh I miss home. Kahit pa dalawang linggo pa lang ako dito sa banyagang bansa. At isa sa mga namimiss ko sa bansang sinilangan ay ang mga naglalako ng kung anu-ano sa kalye with matching pasigaw ng product effect. Oh yeah that's what I call ADVERTISING.

Anu-ano ang maiiisip mong ganitong mga products? Andiyan ang Balut, Penoy. Ang Binatog na di ko malaman laman kung ano nga ba ang lasa. Hopia, Mani, Popcorn. Meron din mga non-food thingies tulad ng Repair Payong Sapatos (pronounced: Ripeeeeeer Payung Sapatuuus).

Pero isa sa mga paborito kong lako-ed products ay ang Taho. Sa tuwi-tuwina naiibsan ni Manong magtataho ang aking gutom sa umaga through his paglalako. Ayoko nung sago na dinadagdag kaya sinasabi ko kay Manong kung pwedeng minus sago and plus soya na lang ang drama. Sa kadalasan naman ay pumapayag si manong. Eto rin nga palang taho ay ginamit ni Lingling na pang-flirt sakin sa pamamagitan ng pagdala sakin nito every morning sa office. Haha kinikilig naman daw ako.

Anyhow, mabuti na lamang meron din Taho dito sa banyagang bansa. Ang kasosyalang pangalan nito ay Beancurd at mabibili lang ito sa halagang nagrerange sa 1 - 1.60 SGD, depende sa kung saan ka bumili.

Hindi kulay brown ang arnibal na nilalagay nila. Pero same same. Although di ganoon katamis kaya I kinda like it better. Mas dekalidad din ang Soya na ginagamit kaya mas hindi nakaka-soya. Waw patawa haha.

Commercialized na din ang taho dito. Wala nga lang ang shouting product endorsement effect. Pero may mga stores na na yun ang specialty tulad ng Mr. Bean at Jollibean (na hindi daw associated sa Jollibee, pero same font, green nga lang. Click the names to see the product websites.)

Intro muna ng seryeng ito. Talaga nga namang napakasarap kumain. Ito ang pangalawang gusto kong ginagawa sa buhay ko. Una na syempre ang *toot*. Shempre hindi bastos yan, alam niyo naman adik ako matulog. Yung pangatlong gusto ko ay tumae, pero di naman kasi yun ang point ng seryeng ito so ayun. Sa ibang time na lang yun kung gusto niyo haha.

Anyhow, dahil sa ako ay nagmamatakaw sa kadalasan, naisipan kong medyo i-share na din tong aking mga "karanasan" sa larangan ng pag-lafang dito sa banyagang bansa. At ito ang unang entry.

Pinag-masdan ko si Manong ice cream-wafer sandwich vendor. Kumuha siya ng isang bloke ng parihabang ice cream. Saka niya ito hiniwa na parang keso. Nilagay niya sa gitna ng manipis na wafer saka binalatan (dahil kasama ang karton sa pag-hiwa siya). Masarap at malinamnam na proseso.

Alam ko na meron nito sa dairy queen. Pero iba ang level nito kasi parang dirty ice cream style. May manong na naglalako. At sa tabi sha ng eskwelahan. Sana sa susunod maabutan ko muli si manong. I love him. Hehe.

<11:15 am> mariano : Oo, tama kailangan na ng trabaho.
<11:15 am> pauee : Kailangan na ng bagong buhay.
<11:16 am> mariano : New year, new life. oh yeah.
<4:15 pm> pauee : Ayun, nakatulog ako.
<4:15 am>mariano : Haha. What's so new about that?

Normal na ang ganyang usapan sa amin dalawa ng kaibigan kong si Mariano. Masinsinang usapan. Mamaya konti makakatulog ako.

Hindi lang naman ako ang ganyan. Madalas ay ganyan din siya. Malupit lupit ang usapan at mamaya maya magiging idle siya. Ayos. Tulog na si mariano. Matutulog na din ako hehe, kanina ko pa gusto magpaalam para matulog e.

At dahil diyan naka-imbento kami ng salita at ito ang salitang ANTUKERO at ANTUKERA. Oo, sa amin nagsimula yang salitang yan at naipalaganap lang. Mahilig kasi ako maglagay ng -ero at -era sa mga common na salita to pertain to a person having the quality. Feelingera ako na nagpapauso ng mga words e.

Pero sa katunayan, hindi kasi akma ang salitang antukin para idescribe ako. Kasi I'm more than that. Hindi lang ako antukin, mahilig pa akong antukin.

Masarap matulog, lalo na kung kagigising mo lang. Mas nakakaantok ang ganito. Kung kanina ka pa gising hindi na gaano masarap matulog. Mas masaya na gumawa ng ibang bagay. Pero kung tuloy tuloy ang tulog, ayun panalo.

Sabi pa nila, matulog ka sa tanghali para hindi ka antukin sa gabi pag may lakad ka. But nooooooooo. Pag nagsiesta ako, mas maaga ako nakakatulog sa gabi. Mas hinahanap ng ulirat ko na mawala sa sarili. Sleeping is heaven.

Kaya nga ba pag sinasabi ko na inaantok na ako, kung talagang magkaibigan tayo, maniniwala ka. Dahil ugali ko naman ang antukin. At ika nga ni Mariano, what's so new about that. Same same.

Hindi ko nga alam kung dapat kong ayusin itong pag-uugali na to. Pag nasa trabaho naman ako mainam naman akong nakakawork. Pero pag ginusto ko matulog, tulog talaga ako with matching malupit lupit na panaginip. Himbing ng over oa ang tulog ko pag ginusto ko. Kung baga Sleeping is my talent.

Nagawa ko na matulog sa MRT ng rush hour. Oo, nakatayo ako. At tulog. E puyat naman kasi. Nakakapit naman po ako sa handle bar. May malaki pa akong bag noon kasi pauwi ako sa province. Di naman siguro nila pagnanasaan itakbo yung malaking bag na yun kaya nagdesisyon na akong matulog. Q-ave. Taft na ako nagising. Sakto.

Ang di lang kaaya aya, ayokong matulog sa klase. Medyo takaw pansin kasi ako sa teacher. Kaya pansin kung natutulog ako. Hindi mainam. Ang naaalala kong ginagawa ko ay lumalabas ako ng room at uupo sa sulok saka iidlip. Malas ko na nga lang kung mag-cr ang teacher ko at makita akong natutulog sa sulok. Nangyari na yun e, nagkatinginan pa kami. Teehee.

Kaya kung madalas man akong online sa instant messenger, pasensya na po kung di ako nakakareply sa madalas na panahon, tulog po kasi ako e. Half siguro ng araw ko tulog ako lalo na ngayong job hunting mode. Hindi mainam, pero masaya. Haha. Try niyo. ^___^

Nagawa ko na din matulog sa laptop ko. Pag gising ko ayun box-box ang mukha ko. Go figure. :p

O siya. goodnight!

"How are we going to spend new year?"

"Hmm. We probably could go to this place and watch the fireworks display. I hear there will also be bands. A lot of people will be there. I think it would be fun."

He said that enthusiastically. Deep inside I know he also doubts if it would really be fun, as much as I do.

The two of us both enjoy every year ending with our family since the day we were born.

As we enjoy the the food we bought in a food court near the celebration, I can't keep on wondering what my family prepared that day. They probably have spaghetti, my sister love those. And my dad may have grilled another pig's head.

What I am eating isn't bad at all. It lacks a little flavor, but I guess I am already used to that. Here, spices are my best friend.

I heard a familiar sound. It's a band I know playing. I hummed to their music. It feels relaxing to hear something familiar.

He's right. A lot of people are there. A lot including people I could understand. That as well is relaxing.

It's almost time for the fireworks. I wonder what my dad bought for this year. It usually is a light fountain. Sinturon ni Judas. And maybe roman candle for my sister. My nephews and nieces are all ready with their trumpets. I wonder if my youngest nephew already knows how to blow through them.

The fireworks are beautiful. Probably costs a lot. I screamed with the crowd, almost at the top of my lungs.

I hope the fountain my dad bought worked well. There were years when they are faulty.

The fireworks display here is coupled with music. There were parts where the music is slow and the fireworks are in sync. It was wonderful.

I guess my nephews and nieces are jumping now. They may still believe that that will help them grow taller. I say cherifer.

That is when I looked at the person I love. He leaned closer to me and kissed me.

"Are you happy baby?"

"Yes I am, I am with you."

Grabe. Im like so baduy naman.

Di ako nakagawa ng year-ender blog entry.

E uso yun.

So sad. Isa na akong baduy na nene.

At dahil diyan, ireredeem ko ang sarili ko at eto ako ngayon gumagawa ng...

drum roll..

Year-Starter Entry.

Oh yeah. I know hindi din ako original nito kaso wala na ako magagawa e. Tapos na ang 2008 kaya no choice. 2009 entry na dapat ito. Sorry na lang po talaga. Siyet.

Anyway, naalala ko lang bakit ang representation ng New Year ay isang BABY? Tipong si 2009 isang baby, si 2008 isang gurangers. Grabe di ko matanggap. Parang masyadong discrimination sa mga matatanda. Parang "they are so last year".

Hmm, pero ngayon wala na akong nakikitang ganung representation. Meron pa ba? sa mga tv shows or whatever shet there is. So siguro so last year na din yung ganung symbolism.

At ang polkadots. Oo nagsuot ako ng polka dots na pantulog. Ayos di ba. Ano nga ba ang sinisymbolize nun? Pera nga ba? Siyet sana nakagain ako ng pera while sleeping.

Alam ko iniisip mo, kahit anong talon pa ang gawin ko wala na akong itatangkad. Di na nga ako tumalon e. Nakaka-disappoint lang yang maderpaking superstutu na yan. Bata pa ako tumatalon na ako. Wala naman nangyayari. Same same pa din ang height ko. At nadepress lang ako.

Lalo din ako nadepress dun sa mga superstutu na makalat. Tipong magkalat ng bigas. Magpasabog ng bilog na prutas sa sahig, etc etc. Di namin ginawa yan. Nakikitira lang kami e. Saka ano bang karapatan kong magsayang ng bigas. Buti sana kung di ako namumulubi dito.

Naaalala ko din na laging nabubulok yung bilog kuno na mga prutas na iniipon ng parents ko. 12 na bilog na prutas ba yun? E kasi naman basta makaipon lang. Kahit di namin kilala yung prutas.

Kadami lang tradisyon e. Pero yun sa totoo lang wala naman silang sense lahat. Pero ayun ang masasabi ko lang masaya pa din ang bagong taong sa pinas at walang tatalo. Actually kung kasama ang family mo masaya. Pero sige baka sa pinas lang yun hehe. So kahit walang kwenta yung mga tradisyon na yan nakakamiss pa din silang gawin.

Happy Nunir everyone. Sana maging mas matino tong 2009. Babye 2008. Sumama ka na sa paputok ha? Ingat!