what. the. duck.

Minsan pakiramdam ko tumutulo na utak ko palabas ng tenga ko. Hindi ko mawari kung ano ano na ba ang pinapaandar ng utak kong minsan sa tingin ko ay may sarili ding utak. Mas matindi pa sa pagkalabnaw ng sinigang, nilaga, sopas at pinakuluang medyas.

Akala ko naman dati naubos na lahat ng utak ko sa kolehiyo, aba ay may mas ilalala pa pala. Minsan nga ay nag-iingat na ako sa pagsinga pag may sipon ako at baka may sumamang utak. Umaariba ang pagka-ti-ey-en-dyi-ey.
----------------------------------------------------------------------------------------------------

Dahil medyo napaaga ako ng labas ng opisina ay naisip kong mag-bus na lang muna papuntang Ayala. Alas-otso pa kami magkikita pero alas-siyete pa lang. Matagal tagal ang aantayin ko kung magtetren ako kasi kinse minutos lang yun.

Pagpara ko ng bus tinanong ko ang mama kung dadaan ba yun ng ayala. Sabi niya ang sakyan ko daw ay yung may karatulang "Ayala Leveriza". Kaya naman nag-abang ako.

Sumakay ako ng bus. Medyo matagal tagal na ang naibyahe at nasa Boni na. Nung siningil ako ng kundoktor ay nabanggit kong sa Ayala ako bababa. Sabi ng konduktor di daw yun dadaan ng Ayala dahil Ayala Ilalim yung nasa karatula nila.

Ilalim. Leveriza. Parang ang layo naman ata ng pagkakabasa ko.

Binababa na lang ako ng kundoktor free of charge sa Boni.

Sinigurado ko na Ayala Leveriza na ang sasakyan kong sunod. Nang malapit na sa Ayala ay saka pa lang ako siningil ng kundoktor. Sa katangahang palad ang nasabi kong bababaan ko ay "Boni." Nag-alala ang kundoktor dahil lagpas na daw at binaba na ako. Free of charge.

Gusto kong sabihin na sinadya ko ang mga pangyayari para makalibre ako. At gusto ko din sana na yun ang isipin niyo. Pero hindi. Dala lang lahat yan ng lubos na katangahan at kawala sa sarili. Pero kung iisipin mo ay swerte na din ako sa panahong yung dahil tanga ako.

------------------------------------------------------------------------------------------------

Anong gagawin mo kung dalawa lang kayong tao sa loob ng isang room at ang kasama mo ay umiiyak?

Nataranta ako. Kami lang ng boss ko ang nasa loob ng room at tahimik kami sa pagtatrabaho (naks parang totoo.) Bigla na lang shang tumayo at tumalikod sakin. Hindi ko alam kung umiiyak sha pero naririnig ko ang pagka-asar niya. Nagpanic ako at di ko malaman ang gagawin.

Wala ang ginawa. Kinuha ko na lang ang baon ko at lumabas. Lunch na. Tinawag ko na ang mga kasama ko. Iniwan ko ang boss ko na mag-isa.

Close naman kami ng boss ko. Pero wala akong ginawa. Sabaw na sabaw.

------------------------------------------------------------------------------------------------

Tatlong araw na akong nagcocommute papuntang trabaho. Dahil yung usual na van na sinasakyan ko ay lagi na lang akong naiiwan. Imbis na isang van lang ang sakay ko ay nagiging van + bus + mrt + fx ang ruta ko. Lagi na lang kasi akong late nagigising. Este late na gumigising. Wala akong kadala dala.

------------------------------------------------------------------------------------------------

Kanina, nag-add ako. Di ako gumamit ng calculator.

Kuha ka ng 1000. Dagdagan mo ng 40. Add mo ang isa pang 1000. Tapos dagdag mo 30. Add another 1000. Tapos 20 naman dagdag mo. Tapos isa pa ulit 1000. Lastly, add mo 10.

Aba ang sagot ko ay 5000. Isipin mo. Siyet. Alam ko mali. Kaya paulit ulit kong pinag-isipan. Ang tagal bago ko nakuha ang sagot. putek. 4100 nga lang naman. Grabe sumakit talaga ulo ko dun.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Eto pa isa:

Mary's father have five daughters. One of them is Nana, the 2nd was Nene. The 3rd was Nini and the 4th was Nono.

What's the name of the 5th daughter?

Aba ang sagot ko Nunu. Dahil nga naman sa vowels. Aba si Mary nga pala ang ikalimang anak! Binasa ko ulit yung tanong at sobrang natangahan lang ako ng sobra sa sarili ko.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Sa sobrang sabaw ko ay di ko na maisip yung iba pang ka-sabawan ko. Pero sa alam ko napakadami nun.

Iwasang maging sabaw. Pero minsan ayos lang din pala. Lalo na sa pagkakataon tulad ng una kong naikwento.